هیچ چیز در این دنیا به اندازه‌ی کسانی که دور گود نشسته‌اند و می‌گویند لنگش کن حرص مرا در نمی‌آورد. یعنی اگر قضیه به همین ختم می‌شد هم راضی بودم، قصه اینجاست که تو را وسط گود می‌بینند و حریف را نمی‌بینند. می‌گویند تصورات توست، زاده‌ی ذهن توست. حریفی وجود ندارد؛ اگر بخوای نیست می‌شود. بله اگر بخواهی فردا صبح که از خواب بیدار شوی دیگر مریض نیستی و این آزمایشات و نتایج و دردسرهای پزشکی هم الکی‌ست. خدایا من اگر از دست این مریضی‌ها جان سالم به در برم، قطعا از دست این رفتارها بلای بزرگ‌تری سرم می‌آید. خودت به داد برس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر