خضراء

روی کاناپه زیتونی خوابش برده بود. سرش را به دسته ی مبل تکیه داده بود و آرام گرفته بود. برگشتم دیدم از خواب پریده. نشسته بود بغض کرده بود. چشم راستش سرخ شده بود. به روبرو نگاه می کرد، صورتش خیس شد. خواب مدینه دیده بود.