آدم یک جایی بالاخره چراغ‌ها را برای همیشه خاموش می‌کند. جایی که تاریکی دیگر نه ترس دارد نه تنهایی؛ سکوتِ همراهی دارد که سرتایید نشان می‌دهد و می‌گوید: من شاهدم که «نشد». آدم یک جایی بالاخره چراغ‌ها را برای همیشه خاموش می‌کند و اقیانوس مواجیتوی ذهنش آرام می‌گیرد. به صلح می‌رسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر