برای بار سه هزار و دویست و پنجاه و یکم

جایی نوشتم‌ « آنچه مرا می‌کشد کابوس‌هایم نیست، رویاهای من‌اند» چرا؟ چون رفته رفته تبدیل به یک رویا پرداز شده‌ام و زندگی واقعی از دستم در رفته. هیچ ایرادی هم ندارد، اما رویاها کجایند؟ دور. آخ که مشکل همین است. فاصله. فاصله.فاصله.