سیر نمی‌شوم

اوجش در نظر مردم و هنر موسیقی، برخلاف خیلی از آواها، همان اول است. جوری تو را در بر می‌گیرد که مات و مبهوت می‌شوی. برای من اما، اوجش آخر آخر است. عیشش آن‌جاست. همان‌جا که خواننده می‌گوید «رضا جان». انگار که روبرویش نشسته و می‌بیندش. همینقدر نزدیک و همینقدر صمیمی. مثل همان مداحی که توی مسجدالنبی دعا می‌خواند و خدا را «عزیز دلم» خطاب می‌کرد.