جزیره

گاه دوستان آنقدر منتظر می‌مانند که طاقتشان بالاخره طاق می‌شود و جول و پلاس جمع می‌کنند تا بروند از دیار دوستی. غافل از اینکه کسی در این دیار باقی نمانده که حتی شاهد رفتنشان باشد. گاه دوستان آنقدر منتظر می‌مانند که یادشان می‌رود کسی قرار نیست بیاید و همیشه قرار بر رفتن است. 

دوستان طاقتشان طاق می‌شود و حافظه‌شان کم و خب از نوادگان آدمند و آدمی هم به هر چیزی عادت می‌کند. دوستان به همه چیز عادت می‌کند، حتی به نبود دوست. 

والسلام.