ابی بخون

گریه به تنهایی قبول. اصلن رسم بر همین به تنهایی بودن است. اشک و داد و ناله و همه‌ی این‌ها به تنهایی قبول ولی باید کسی باشد که بعد از این همه اشک، دست‌هاش را دو طرف سرت بگذارد و محکم فشار دهد تا تو خود را رها کنی در امنیت آن دست‌ها.