۱۳۹۵ خرداد ۵, چهارشنبه

هجوم

همينقدر مي‌دانم كه آدمي نبايد به تنهايي پا در شهري بگذارد كه روزگاري با مادرش در آن مي‌زيسته. حاصلش همه پريشاني‌ست. روزها يك جور، شب‌ها هزار جور

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر