یک جمله‌ی خیلی ساده دارم؛ "خیلی اذیت می‌کنی" و این جمله‌ی ساده را در مواقع خیلی پیچیده استفاده می‌کنم. جایی فراتر از داد و بیداد و قهر و لج و دعوا. این یعنی اینقدر خسته شده‌ام که حتی حوصله‌ی ادامه‌ی بحث را ندارم. نه دلم می‌خواهد حرف بزنم و نه حرف بشنوم فقط دلم می‌خواهد طرف مقابل بداند که عمیقا، تکرار می‌کنم از اعماق وجود شکسته شدم. و اغلب بعد از این جمله های‌های گریه، که یعنی مرز فروریختن من است. همین.
*ه.ا.سایه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر