پاداش سکوت

قبل‌ترها فکر می‌کردم که چرا سخت‌ترین گلایه‌ها در طوفانی‌ترین لحظات به آدمی می‌رسند؛ که تو کجایی و توجه‌ت به ما نیست و همراه ما نمی‌خندی و نمی‌گردی و دوستی که فقط به حرف نیست. حالا فهمیده‌ام که اصل گلایه، حاصل لحظات طوفانی توست. همان لحظاتی که هزار هندوانه داری و دو دست، و هر هنداونه‌ای که زمین بماند، بعدها توی سرت می‌کوبند. پس حرفی نیست. همه حق دارند.